Deze week stonden we in het Noord Hollands Dagblad met een leuk artikel.
Bijna zeventig jaar geleden streek Wim van Lierop neer aan de Grasweg in de Anna Paulowna. Met vijf hectare grond, waarvan de helft bestemd voor bloembollen, legde hij de basis voor het huidige bedrijf aan de Grasweg. Zijn vijf zoons kwamen later in de zaak. Van hen is alleen Gerard nog in het bedrijf. Met vijf neven zet hij het bedrijf voort dat met driehonderd hectare in de landelijke top meedraait.
Anna Paulowna * Om zeven uur ’s morgens begint officieel de werkdag bij bloembollenbedrijf W.v. Lierop & Zn BV.
Gerard van Lierop: ,,De eersten zijn al om half zeven in de kantine voor een bakje koffie. Of twee. Dat zie je niet overal.’’
Ron Van Lierop: ,,En iets voor zeven uur stuift iedereen alle kanten op. Dat is een mooi gezicht. Dan gaat alles draaien.’’
Het bedrijf is door Wim van Lierop opgericht. Zijn vijf zoons zijn allemaal in het bedrijf gekomen. Nu zitten er vijf neven in met hun oom. Kom je, als je Van Lierop heet, automatisch in de zaak?
Gerard: ,,Mijn ouders hadden tien kinderen. In het bedrijf moest een hoop gebeuren. Mijn drie oudste broers rolden direct in het bedrijf. De jongste twee zijn eerst wat anders gaan doen. Ik heb bijvoorbeeld twee jaar in de metaal gewerkt, mijn andere broer was aanvankelijk automonteur. Toen het drukker werd en er meer mensen nodig waren, zijn wij erbij gekomen. Nu zit ik met vijf neven in de zaak. Het is niet zo dat je automatisch in het bedrijf kunt komen als je Van Lierop heet. Je moet wel bewijzen dat je toegevoegde waarde hebt. En het is geen baan voor veertig uur in de week. Je moet er écht voor kiezen.’’
Ron: ,,Het bedrijf is geen vangnet. In drukke perioden maken we hier gerust zestig uur per week.’’
Hebben jullie dan nog tijd voor hobby’s?
Ron: ,,Ik heb een gezin met jonge kinderen. Dat is mijn grootste hobby. Daarnaast doe ik aan hardlopen. Recreatief. De eerste kilometers denk ik nog aan het werk, daarna niet meer.’’
Gerard: ,,Mijn vrouw en ik vinden het heerlijk om landen te bezoeken, kennis te maken met vreemde culturen. Als we in Tanzania, Sri Lanka of Canada komen, vinden we het interessant om te zien hoe mensen daar leven. En we houden ervan om goede restaurants te bezoeken.’’
Hoe zijn de taken in het bedrijf geregeld?
Gerard: ,,Ron doet de teelt en logistiek, tot aan de verwerkingslijnen toe. Ik doe de verkoop en ben het gezicht van het bedrijf naar buiten toe.’’
Ron: ,,Wij zijn beiden eindverantwoordelijk en zetten de strategie voor het bedrijf in grote lijnen uit. Uiteraard brengen we iedereen van alles op de hoogte en doet iedereen zijn zegje. Op vrijdag vergaderen we met de vennoten. Geen zware vergaderingen, gewoon met een bakje koffie erbij. We zien elkaar toch elke dag.’’
Gerard: ,,Er zijn zevenentwintig vaste werknemers op de loonlijst. In het seizoen komen daar nog zestig bij. We hebben een heel goed team. Zonder een goed team ben je niks.’’
Ron: ,,Als iedereen weet wat hij moet doen, draait een bedrijf op z’n best. Onze mensen hebben aan twee woorden genoeg. Dat geeft ons gigantisch veel rust.’’
Komen jullie met al dat geregel nog toe aan het ’gewone’ handwerk? Zoals het rijden op een trekker?
Ron: ,,Ik vind trekkers prachtig. Maar als ik er één uur op heb gezeten, heb ik er al genoeg van. In mijn leven heb ik nog geen honderd uur op de trekker gezeten.’’
Gerard: ,,Vroeger waren trekkers een kwestie van starten en rijden. Tegenwoordig zitten er zoveel toeters en bellen op, daar verdiep ik me niet meer in. Na de aanschaf van de laatste nieuwe trekkers heb ik daar wel even in gezeten. Maar ik heb er nog geen meter in gereden. Mensen denken bij bollentelers meteen aan mannen die met kratten lopen te sjouwen. Wij zijn meer managers, we zijn heel veel bezig met regelen en bellen. Het eelt is al een hele tijd van mijn handen af.’’
Hoe ervaren jullie de regels waar bollenbedrijven aan moeten voldoen?
Gerard: ,,Er komen steeds meer regels bij. Wij kunnen dat nog behappen. Maar als je alleen of met z’n tweeën bent, kan ik me voorstellen dat je het aardig zat raakt als je na een dag hard werken nog een stapel papieren moet doorworstelen.’’
Ron: ,,We zijn absoluut niet tegen regels, maar de regels in onze sector slaan behoorlijk door.’’
